‘De werkdruk voor leraren is te hoog’. ‘Het salaris van leerkrachten in het primair onderwijs loopt achter’. ‘De administratieve druk voor leerkrachten is buitensporig. ‘Werken in het basisonderwijs is niet flexibel genoeg’.

De gouden eeuw voor leerkrachten is nu!

Dit zijn zomaar wat krachttermen die door journalisten, leraren, directeuren en andere personen met empathie voor het basisonderwijs op het internet worden geplaatst. Ik las laatst zelfs een opiniestuk op het internet waar het vak leerkracht werd weggezet als ‘een hondenbaan’. Het moge duidelijk zijn dat de devaluatie van het imago van ‘de leerkracht’ al heel wat jaren geleden in gang is gezet. En laten we eerlijk zijn: van alle bovengenoemde problemen valt wat te zeggen. Deze problemen worden door veel leerkrachten in het huidige basisonderwijs ondervonden.

De afgelopen maanden zijn wij, van Edulance, door heel Nederland getrokken om met zoveel mogelijk betrokkenen te praten over het onderwijs. Ook tijdens deze gesprekken kwamen de problemen binnen het basisonderwijs weer boven tafel, deze problemen zijn simpelweg niet te ontkennen.

Wat ons echter ook opviel was de passie waarmee leraren, directeuren en bestuurders over het onderwijs spraken. Er zijn dagelijks weer duizenden mensen die hun ziel en zaligheid geven voor het basisonderwijs in Nederland. Tijdens deze gesprekken werd dan ook niet alleen gekeken naar de negatieve kanten van werken in het onderwijs, er was ook genoeg aandacht voor de positieve punten.

Een directeur van een middelgrote basisschool in Zuid-Nederland, zelf ook voorzien van de nodige jaren ervaring als leraar, noemde deze tijd ‘De Gouden Eeuw voor leerkrachten’. Gezien de nodige issues waar het onderwijs anno 2019 mee te kampen heeft, deed deze uitspraak onze wenkbrauwen fronsen.

Hij vertelde: ‘Ik moest vroeger op maandagavond na de schooldag met mijn fiets naar het bos, om daar een mand vol fluitenkruid, boterbloemen en klaprozen te verzamelen. Daar ging ik dan de volgende dag de klas mee rond. Kinderen vonden dit interessant voor vijf minuten, hierna gingen zij weer over naar de orde van de dag. Tegenwoordig hebben leraren toegang tot oneindig veel middelen om kinderen op een educatieve manier te boeien en entertainen. Daarnaast worden ze vaak bijgestaan door onderwijsassistenten, vakleerkrachten en een arsenaal aan toolboxen. Qua faciliteiten leven docenten werkelijk waar in de Gouden Eeuw.’

Persoonlijk ben ik van mening dat deze uitspraak wat scherp is aangeschreven, maar er zit zeker een kern van waarheid in. De hele sfeer rondom het vak leraar is overwegend negatief in Nederland, terwijl er toch enorm veel mooie aspecten aan het vak zitten. Ik hoop dat iedereen die betrokken is bij het onderwijs dit zoveel mogelijk gaat uitstralen. Elke klas verdient namelijk zijn eigen Rembrandt van Rijn.